LOST-Destiny

Tova

- Zas Ty? Nie macie kogos ciekawszego?- warknelam

Matt

Pipper: Kogoś ciekawszego odemnie nie ma, za to są ludzie ciekawi dla was.

Tova

- O matko jesli ty jestes najciekawsza z tych wszystkich ludzi to ja nie chce widziec osoby najmniej ciekawej...- mruknelam obojetnie

Matt

Pipper: Wcale mnie nie znasz. Za to my znamy was.

Tova

- Kurcze jaka ty zagadkowa jestes, zaczynam sie ciebie bac..- powiedzialam z ironia

Matt

Pipper: Hm kto wie, może niedługo naprawdę zaczniesz.

Matt

Pipper: Cieszcie sie jeszcze, już niedługo wasze życie tu się zmieni.

Tova

- Jakbys nie wiedziala to moje zycie zmienilo sie z momentem kiedy wyladowalam na tej pieprzonej wyspie- wykrzyczalam jej w twarz po czym siadlam na krzesle

Tova

Kiedy Piper poszla spojrzalam za szybe. Olivier siedzial przymulony na krzesle. Zaczelam pukac w szybe, chociaz wiedzialam ze mnie nie slyszy.

[Retro]
Megan obudziła się ze wzdrygnięciem. Telefon stojący przy łóżku dzwonił nieustępliwie. Oszołomiona podniosła słuchawkę.
-Tak?
- Szukam Megan Grate- odezwał się męski głos
Megan usiadła na pustym łóżku i próbowała zebrać myśli
- Mówi… Megan Grate- Zerknęła na elektroniczny budzik. Była piąta jedenaście rano
- Mamy dla panią kuszącą propozycjie, musie się pani z nami natychmiast spotkać!
- Z kim rozmawiam?
- Nazywam się Robert Kocher. Jestem przewodnikiem wycieczek ekstremalnych ekstremalnych
- Kim?- Megan nie potrafiła się skupić- Jest pan pewien, że dodzwonił się do właściwej Grate?
- Jest pani aktywnym członkiem klubu „X –spotr”. Dla takiej zagorzałej amatorki a raczej profesjonalistki jak pani, możemy załatwić darmowa ekspedycję
- Czy pan wie która jest godzina?
- Skąd na pan mój numer?- spytała starając się być uprzejma mimo tak wczesnej pory
- Od Kevina Stone’a, pani chłopaka
Megan zmarszczyła brwi. Była przekonana, że nie podawała Kevionowi swojego numeru. Jej rozmówca najwyraźniej kłamał
- To dla pani wielka szansa- nalegał mężczyzna- Pani chłopak też tam będzie- dodał pospiesznie
- Nigdzie się nie wybieram jest piąta rano!- odłożyła słuchawkę i opadła spowrotem na łóżko. Przymknąwszy oczy próbowała ponownie zasnąc. Bezskutecznie. Senny koszmar ubłaganie powracał. W końcu niechętnie włożyła szlafrok i zeszła na dół. Wyciągnęła telefon komórkowy i wykręciła numer Kevina. Odebrał wesołym i energicznym głosem
- Słuchaj! To jest wyprawa naszego zycia!- mówił podekscytowany
- Naprawdę? – mruknęłam stawiając wodę na kawę- A gdzie, jak i kiedy?
- Za trzy godziny. Lecimy do Peru i tam spływamy rwącą Amazonką pod podnoża Andów, aby następnie zdobyć pare trudnodostępnych szczytów- wytłumaczył i kubek który miałam w ręky wypadł mi z dłoni.
- Będę za pół godziny, przygotuj sprzęt, twoją Megan zaraz przybedzie- rzuciła niedbale słuchawkę i pobiegła do sypialni. Wrzuciła do walizki potrzebne rzeczy i po piętnastu minutach znajdowała się już w samochodzie. Usłyszała skowyt silnika i pisk opon. Wbiła się w siedzenie i wcisnęła gazu skręcając gwałtownie na zakręcie.

[retro]

Matt

2.You cant go away

Joanne

3.Old friends and new enemyes

Matt

[Do części Olivera "podzielonego pokoju" wchodzi Pipper]

Oliver

-Czego tu chcesz? Może chcesz się znowu prądem pobawić?! Po co nas trzymacie?!

Matt

Pipper: Chcę ci tylko powiedzieć że robiliśmy wam badania, i twoja przyjaciółka jest chora.

Oliver

-Co jak to? Co jej dolega?!